In de jaren zestig, toen West Europa zich uit de naoorlogse misère had gewerkt, was er één ding nog niet goed geregeld. Op de dinertafel stonden in de steden voedzame maar vrij saaie maaltijden. De snelkookpan was een populaire manier om te koken. Veel keuze was er niet. Voedsel was nog altijd relatief duur en de keuze was vrij gering. Meer voedsel en meer keuze, het zou wel mogelijk kunnen worden, maar dan moesten er offers gebracht worden.
Het Westen koos, onder druk van de grote voedselproducenten, voor veel keuze, maar minder voedzame maaltijden. Landbouw zou extreem intensief gaan worden en in Nederland zouden we onder glas heel wat planten verbouwen die in ons klimaat eigenlijk niet thuishoren. Het voordeel was dat dit voedsel goedkoop aangeboden kon worden. Ook zou het uiterlijk en de smaak aangepakt kunnen worden. De perfecte tomaten en komkommers zouden hun intrede gaan doen. Geen plekjes of onrendabele maten meer. Alleen perfect fruit zou de winkelschappen nog halen. Het nadeel was dat de voedzaamheid enorm zou afnemen. Voedzaamheid kon je niet zien, kon je in de winkel niet beoordelen. De voedzaamheid zou dus het slachtoffer worden van het streven naar perfect gevormde groenten en fruit.
Wat is het gevolg?
We zien ieder jaar een toenemend aantal kinderen dat allergisch is of anderszins gezondheidsklachten heeft. ADHD, Asperger, allergie, etc. etc. Deskundigen doen net alsof we niet weten waardoor het komt, maar we stoppen de kinderen tegenwoordig vol met geraffineerde suiker en met voedsel dat in één woord “ongezond” is. We zijn dan vervolgens niet in staat hun problemen terug te voeren op het feit dat we misschien wel denken gezond te eten, maar ondertussen in de supermarkt lekker eten kopen waar vrijwel geen voedingswaarde meer in zit.
Wie anders denkt, leeft in ontkenning.
Ons voedsel ziet er prachtig uit, maar is qua voedingswaarde vrijwel ‘leeg’. Het gaat niet beter worden, want onze landerijen raken na jaar in jaar uit intensieve landbouw steeds verder uitgeput. Planten groeien wel, maar bezitten geen ingrediënten meer waar wij op kunnen teren. In de kas opgegroeide groenten en fruit worden gekweekt op een soort sponzen. Behalve mest om de planten als een soort plantaardige plofkip te laten groeien zit er verder niets meer in. Wat ik ga doen, is via een nieuwe website informatie verstrekken om dit punt breder bekend te krijgen. De meeste mensen zijn zich er namelijk gewoon niet van bewust. Men leeft in een gelukszalige ontkenning op dit gebied. Het gaat al lang niet meer om wat extra vitamines. Tegenwoordig gaat het om de voedingswaarde in het geheel. Onze maag krijgen we wel gevuld, dat is echt het probleem niet. Maar wanneer at u voor het laatst door de zon gerijpte en op de volle grond gekweekte vruchten, groenten en fruit?
bron: http://deanderewaarheid.blogspot.nl/2012/09/voedsel-en-voedzaamheid.html
Het originele artikel heb ik aangepast vanwege de reclame die erin staat. Deze reclame is niet nodig voor het statement in dit artikel.